Najnowszy przebój studia Disney • Pixar,
który przyciągnął przed ekrany prawie milion widzów w Polsce.

Fascynująca opowieść o mechanizmach działania ludzkiego umysłu, wyreżyserowana przez nagrodzonego Oscarem® Pete'a Doctera. Dzięki nieograniczonej wyobraźni ekipy twórców ze studia Pixar widzowie wybiorą się w podróż do zakamarków umysłu dorastającej dziewczynki oraz jej rodziców i będą mieli szansę odkryć tajniki funkcjonowania emocji towarzyszących człowiekowi w codziennym życiu! Najnowszy przebój studia Pixar „W głowie się nie mieści” na DVD dostępny będzie od 1 grudnia tylko w salonach empik i na empik.com, w pozostałych sklepach film w wydaniu DVD będzie dostępny od 8 grudnia. Edycje Blu-ray 3D™ i Blu-ray™ dostępne będą od 1 grudnia we wszystkich punktach sprzedaży.

Studio Pixar przedstawia opowieść, która nie mieści się w głowie! Wkrocz do Centrum dowodzenia w głowie 11-letniej Riley i przekonaj się, że tam praca wre w najlepsze. W pocie czoła swoje zadania wykonuje pięć emocji pod dowództwem optymistycznej Radości, która zrobi wszystko, by Riley była szczęśliwa. Nie jest jednak łatwo zapanować nad emocjami, kiedy współpracownikami są Strach, Gniew, Odraza i Smutek!

Film wyprodukował Jonas Rivera („Odlot”), a wyreżyserował Pete Docter („Odlot”, „Potwory i spółka”). Drugim reżyserem został Ronnie Del Carmen („Dug’s Special Mission”), a producentami wykonawczymi John Lasseter („Toy Story”, „Auta”) i Andrew Stanton („Gdzie jest Nemo”, „Wall-E”). Scenariusz, na podstawie opowiadania Pete’a Doctera i Ronniego Del Carmena napisali: Pete Docter, Meg LeFauve i Josh Cooley. Muzykę skomponował nagrodzony Oscarem kompozytor Michael Giacchino („Iniemamocni”, „Ratatouille”, „Odlot”).

W polskiej wersji językowej bohaterom głosów użyczyli: Małgorzata Socha (Radość), Maja Ostaszewska (Odraza), Kinga Preis (Smutek), Cezary Pazura (Strach), Szymon Kuśmider (Gniew), Michał Piela (Bing Bong), Alicja Kozieja (Riley), Dorota Landowska (mama), Sławomir Grzymkowski (tata). W polskich kinach film „W głowie się nie mieści” obejrzało prawie milion widzów!


BOHATEROWIE FILMU

RILEY – jest niezwykle radosną dziewczynką, przynajmniej do swoich jedenastych urodzin, kiedy to jej tata dostaje pracę na drugim końcu kraju i cała rodzina musi się przeprowadzić do San Francisco. Riley próbuje odnaleźć się w nowym środowisku i doświadcza przy tym prawdziwej burzy emocji.

MAMA – jest gotowa zrobić wszystko dla swojej rodziny. Po przeprowadzce usilnie stara się pomóc córeczce i mężowi w przystosowaniu się do nowej sytuacji.

TATA – uwielbia swoją rodzinę, hokeja i przygody. Dlatego, kiedy nowe wyzwanie puka do drzwi, jest gotowy stawić mu czoła, nawet jeśli oznacza to przeprowadzkę na drugi koniec kraju. Nie zawsze jest na bieżąco z tym, co myślą kobiety jego życia, ale kocha je całym sercem.

RADOŚĆ – zawsze myśli tylko o szczęściu Riley. Jako beztroska optymistka potrafi znaleźć jasną stronę każdej sytuacji. Wyzwania stojące przed Riley postrzega jako możliwości, a chwile mniej szczęśliwe jako drobne potknięcia na drodze ku idylli.

STRACH – odpowiada za ochronę Riley. Nieustannie wypatruje niebezpieczeństw, ocenia ewentualne zagrożenia, pułapki i ryzyko związane z codziennym życiem dziewczynki. Niemal wszystkie sytuacje wydają mu się potencjalnie groźne czy wręcz śmiertelnie niebezpieczne.

GNIEW – nie może znieść myśli, że ktoś mógłby potraktować Riley niesprawiedliwie. Jest w gorącej wodzie kąpany, często przesadza w swoich reakcjach i wybucha (dosłownie), kiedy coś idzie niezgodnie z planem.

ODRAZA – jest pewna siebie, szczera do bólu i przede wszystkim chroni Riley przed zatruciem – w sensie fizycznym i społecznym. Uważnie obserwuje ludzi, miejsca i rzeczy, z którymi Riley ma kontakt. Jej krytycznemu oku nie umknie ani brokuł, ani zeszłoroczny trend modowy. Odraza zawsze kieruje się dobrymi chęciami i nigdy nie obniża swoich standardów.

SMUTEK – żadna z pozostałych emocji nie rozumie do końca roli Smutku. Smutek chciałaby być większą optymistką i bardziej przyczyniać się do szczęścia Riley, ale jest to dla niej zbyt trudne. Uważa, że czasem najlepiej jest po prostu położyć się na podłodze i solidnie wypłakać.

BING BONG – to wymyślony przyjaciel Riley, z którym dziewczynka bawiła się do czwartych urodzin. Od tamtej pory sympatyczny stwór próbuje wrócić do gry i odzyskać miejsce w życiu Riley.


GENEZA FILMU   

Do zgłębienia tajemnic ludzkiego umysłu zainspirował reżysera Pete'a Doctera burzliwy okres dorastania jego własnej córki Ellie. To właśnie ona stała się pierwowzorem Riley, jedenastoletniej miłośniczki hokeja wiodącej zasadniczo szczęśliwe życie w małej, spokojnej mieścinie w Minnesocie, której idyllę niszczy przeprowadzka całej rodziny do wielkiego i przerażającego San Francisco. Docter tłumaczy, że chciał zbadać abstrakcyjny twór, jakim jest umysł, a nie konkretny, jakim jest mózg. Stwierdził, że to idealny temat na animację, a pomysł na przedstawienie emocji w formie postaci dał początek scenariuszowi do „W głowie się nie mieści”.

Film ma jednak znacznie głębsze przesłanie. - To bardzo osobista opowieść o rodzicielstwie – wyjaśnia producent Jonas Rivera. - Jako ojciec nieraz doświadczam chwil wręcz idealnych, kiedy chciałbym zatrzymać czas na zawsze. Ale tak się nie da. Nie na tym polega nasze zadanie wobec dzieci. My mamy być ich przewodnikami.

– W miarę jak dzieci dorastają, zaczynamy tęsknić za okresem czasami, kiedy były małe, siadały nam na kolanach i przytulały się. I chociaż każdy rodzic chce, aby jego dzieci weszły w dorosły świat – a bardzo cieszę się z tego, co teraz robią i jak sobie radzą – to nie da się uniknąć żalu i tęsknoty za mijającym dzieciństwem. To jest główny motyw tego filmu – dodaje Pete Docter.

Twórcy starali się jak najwierniej odwzorować kalejdoskop emocji mogących targać jedenastolatką, której świat właśnie „stanął na głowie”. Ekipa studia Pixar znana jest z solidnej podbudowy teoretycznej swoich filmów, dlatego graficy i scenarzyści wnikliwie przestudiowali informacje na temat wspomnień i emocji oraz ich ewolucji w okresie dorastania. W trakcie rozmów z neurologami, psychologami i innymi specjalistami starali się lepiej zrozumieć działanie ludzkiego umysłu.

Główny element fabuły stanowią zmagania Radości i Smutku oraz chaos, jaki opanowuje Centralę, gdy u steru pozostają tylko Gniew, Strach i Odraza. Właśnie tak często zachowują się nastolatki – przestają odczuwać radość, a jednocześnie nie są zdolne do wyrażania empatii. Radość i Smutek brną przez nieznane rejony Pamięci Długotrwałej, Krainy Wyobraźni, Abstrakcyjnego Myślenia i Fabryki Snów, desperacko próbując odnaleźć drogę do Centrali. Z czasem Radość zaczyna rozumieć specyficzną rolę Smutku i odkrywa, że szczęście to bardziej złożona sprawa. Cały film opowiada zasadniczo o dążeniu do uzyskania emocjonalnej równowagi, tak niezbędnej dla zachowania zdrowia psychicznego.


KRAINA UMYSŁU

Jak przedstawić na ekranie świat umysłu? Odpowiedź na to pytanie okazała się prawdziwym wyzwaniem dla ekipy pracującej nad „W głowie się nie mieści”. W pierwszej chwili możliwości wydawały się nieograniczone, jednak twórcom dość szybko udało się zawęzić krąg potencjalnych rozwiązań. Jak wyjaśnia reżyser Pete Docter: – Akcja filmu rozgrywa się w umyśle, nie w mózgu. Już na samym początku powiedzieliśmy to sobie wyraźnie: żadnych naczyń krwionośnych czy dendrytów. Umysł to świat metaforyczny. Wyobrażaliśmy sobie procesy myślowe, wspomnienia i emocje.

Fizjologia stanowiła jednak pewien punkt odniesienia, jak opowiada scenograf Daniel Holland: – Zainspirowały nas kształty podwzgórza, przysadki mózgowej i komórek oglądanych pod mikroskopem. Wszystko zostało w znacznym stopniu przerobione, ale chcieliśmy wykorzystać jako punkt wyjścia jakieś konkretne obiekty.

W rzeczywistości ekipa pracowała nad dwoma filmami naraz, animując jednocześnie świat realny i świat umysłu. Każda zmiana w prawdziwym świecie miała wpływ na sytuację w świecie emocji i odwrotnie. Zapanowanie nad tym pełnym zależności procesem nie było łatwe. Twórcy posunęli się nawet do wprowadzenia różnych stylów pracy kamery w obu światach, aby wyraźnie je zróżnicować. Jak mówi operator Patrick Lin:    – W świecie umysłu wszystko jest zbliżone do ideału. Obiektyw ma mniejsze zniekształcenie,a ruch kamery przypomina styl jej prowadzenia w filmach z lat 40. realizowanych w studiach przy użyciu szyn i żurawi. Wszystko jest bardziej mechaniczne. W świecie ludzi chcieliśmy uzyskać efekt realistyczny, dlatego obiektyw charakteryzuje się większym zniekształceniem, a obraz przypomina efekt kamery trzymanej w ręku lub umieszczonej na Steadicamie.

Na tysiącach rysunków graficy przedstawili setki różnych propozycji wyglądu lokalizacji w umyśle Riley. Ostatecznie ekipa dokonała wyboru, kierując się wyczuciem i intuicją, uwzględniając następujące elementy:

CENTRALA – tu mieszkają emocje Riley i sterują reakcjami dziewczynki na codzienne wydarzenia za pomocą specjalnej konsoli. Ogólny zarys Centrali opiera się na kształcie podwzgórza, poznawczego centrum mózgu, jest to jednak miejsce ciepłe, przytulne i bezpretensjonalne. Na podłodze leży dywan, a na ścianach wiszą draperie. W Centrali znajdują się półki, gdzie przechowywane są delikatne kule zawierające wspomnienia Riley z danego dnia. Każda kula ma określony kolor odpowiadający emocjom. I tak, na przykład, wspomnienie o wesołym dniu na łyżwach jest żółte, bo to kolor Radości. Jak mówi Ralph Eggleston: – Pomysł zaczerpnąłem z kropel rosy. Wyobraziłem sobie pamięć długotrwałą jako sieci pajęcze, a wspomnienia jako krople rosy na nich zawieszone. Później przybrały one kształt kulisty jak błysk impulsu w synapsie. Następnie w każdej kuli umieściliśmy obrazy odpowiadające danemu wspomnieniu.

PAMIĘĆ DŁUGOTRWAŁA – to przepastny magazyn po sam sufit wypełniony milionami wspomnień Riley. W owej przechowalni zatrudnieni są Umysłowi, którzy oceniają przydatność każdego wspomnienia i eliminują te niepotrzebne. John Lasseter tłumaczy: – W ciągu dnia wszystkie nasze wspomnienia gromadzone są w pamięci krótkotrwałej. Później, kiedy śpimy, jej zawartość jest dosłownie opróżniana jak kosz na śmieci, a warte zachowania na dłużej są tylko wspomnienia powiązane z emocjami. Cała reszta trafia na wysypisko wspomnień. Tak przynajmniej twierdzą uczeni.
Projektując wygląd Pamięci Długotrwałej, twórcy wzorowali się na halach fabrycznych. W poszukiwaniu inspiracji specjalnie odwiedzili fabrykę słodyczy i przetwórnię jaj, uważnie obserwując rozmaite mechanizmy i rozwiązania towarzyszące produkcji, takie jak transportowanie cukierków za pomocą specjalnych rur.

FABRYKA SNÓW do złudzenia przypomina hollywoodzkie studio filmowe. To tutaj powstają sny (i koszmary) Riley. Lokalni scenarzyści nie boją się ryzykownych zwrotów akcji, a ich pomysły często balansują na granicy logiki.

KRAINA WYOBRAŹNI – to najwspanialszy plac zabaw na świecie, swoim charakterem przypominający parki rozrywki Disneya. Tutaj wszystko jest możliwe i nawet najbardziej niezwykłe marzenia Riley (takie jak las zbudowany z frytek) przybierają realne kształty i ożywają. Stare i dobrze znane atrakcje z czasem ustępują miejsca nowym. W miarę jak Riley wyrasta z niektórych marzeń, dekoracje są na bieżąco demontowane.

PODŚWIADOMOŚĆ – zamknięte na głucho miejsce rodem z horrorów, gdzie przechowywane są najmroczniejsze obawy Riley.

MYŚLENIE ABSTRAKCYJNE – to jedna z najbardziej niezwykłych lokalizacji w umyśle Riley. Pomysły, emocje i zmyślone postaci przybierają tu formę dwuwymiarowych kształtów i linii.

KOLEJ MYŚLI – wszędobylska ciuchcia dostarczająca marzenia, pomysły i inne myśli do Centrali. Sama układa sobie tory, więc może wszędzie dojechać. Transportuje również wspomnienia do różnych rejonówumysłu dziewczynki. Przestaje działać, kiedy Riley zasypia.

WYSPY OSOBOWOŚCI – każda odzwierciedla inny aspekt osobowości i doświadczeń Riley. Mamy tu Wyspę Hokejową, Wyspę Przyjaźni, Wyspę Rodzinną, Wyspę Głupawkową, Wyspę Szczerości. Wyspy istnieją dzięki wspomnieniom z najważniejszych momentów w życiu Riley. Wszelkie zaburzenia w realnym świecie, takie jak porażka na lodowisku, zdrada przyjaciółki czy kłótnia z rodzicami, zagrażają stabilnemu funkcjonowaniu tych miejsc.

WYSYPISKO WSPOMNIEŃ – ogromna przestrzeń pełna wyblakłych wspomnień. Za żadne skarby nie możesz sobie przypomnieć kodu do szkolnej szafki? Pewnie zawieruszył się gdzieś tutaj.


WYDANIE BLU-RAY 3D™, BLU-RAY™ I DVD

Film „W głowie się nie mieści” na DVD dostępny będzie od 1 grudnia tylko w salonach empik i na empik.com a w pozostałych punktach sprzedaży od 8 grudnia.
Wydania Blu-ray 3D™ i Blu-ray™ dostępne będą od 1 grudnia we wszystkich punktach sprzedaży.

Na płytach Blu-ray 3D™ i Blu-ray™ oraz DVD, obok filmu, znajduje się również wyjątkowy dodatek specjalny: Film krótkometrażowy „Lawa”.
Ponadto wydania Blu-ray™ i Blu-ray 3D™ zostały wzbogacone o ekskluzywne materiały dodatkowe:
• Film krótkometrażowy: „Pierwsza randka Riley?”
• Ścieżki Pixara: Kobiety filmu „W głowie się nie mieści”
• Moc emocji