Thomas Jane, Anne Heche i Jason Patrick
w filmie Petera Facinelli’ego

Co zrobisz, kiedy twoje dziecko zniknie? Ta historia może przydarzyć się także tobie. To miały być idealne wakacje. Rodzinny wyjazd, camping i tylko ich troje. Nie spodziewają się jednak, że to, co miało być wymarzonym czasem spędzonym z najbliższymi, szybko przemieni się w koszmar. Kiedy pewnego dnia zniknie ich córka, ta para zrobi wszystko, aby ją odnaleźć.

Pozostawieni sami sobie, bez pomocy policji, rozpoczną śledztwo, które odkryje mroczną tajemnicę zniknięcia ich dziecka. Czy są na nią gotowi? Czy uda im się odzyskać ukochaną córeczkę? Co zrobi rodzic, aby odzyskać swoje dziecko? „Godzina prawdy” to trzymający w napięciu thriller, który poruszy każdego widza.

W główne role wcielili się: trzykrotnie nominowany do Złotych Globów Thomas Jane, gwiazdor kina akcji („Punisher”, „Nocny patrol”, „Predator”) oraz nominowana do nagrody Emmy Anne Heche („John Q”, „Siedem dni, siedem nocy”, „Donnie Brasco”) w roli rodziców, którzy nie cofną się przed niczym, aby odkryć prawdę zniknięcia córki. Na ekranie partnerują im Jason Patric („Bez mojej zgody”, „Uśpieni”, „Straceni chłopcy”), Giovanni Capitello („Zakazany owoc”) oraz Lucas Bentley („Sposób na morderstwo”, „Zabójcy”).

Reżyserem i scenarzystą „Godziny prawdy” jest aktor z kultowej sagi „Zmierzch”, wcielający się w doktora Carlisle’a Cullena Peter Facinelli. Nie jest to jednak jego pierwszy raz, kiedy usiadł na stołku reżyserskim. Jego debiutem był komediodramat „Breaking&Exiting”, opowiadający historię włamywacza, który próbuje powstrzymać od samobójstwa właścicielkę domu. Film ten okazał się wstępem do rozważań na temat życia i straty, stając się tym samym punktem wyjścia dla „Godziny Prawdy”.

Najnowsza produkcja reżyserowana przez Facinelli’ego kiełkowała w jego głowie przez wiele lat, ale kiedy rozpoczął spisywanie go na kanwy scenariusza, kompletne dzieło powstało w ciągu trzech tygodni. Swoistą „mapą drogową” dla całej historii jest pięć etapów psychologicznych, które zostały zdiagnozowane przez Elisabeth Kubler-Ross, a nazwanych później „pięcioma etapami żałoby”. Nie odnosi się ona wyłącznie do utraty bliskich, ale również traumatycznych przeżyć, zakończenia jakiegoś rozdziału w życiu czy rozstania. Temat ten fascynował Facinelli’ego od studiów aktorskich i postanowił rozwinąć go, podchodząc do niego w formie opowieści filmowej.

Reżyser opowiadając o pracy z aktorami podkreślił, jak gładko przebiegała współpraca: „Odtwórcy głównych ról mają zupełnie inne metody pracy na planie. Anne Heche to bardzo emocjonalna aktorka, doskonale zrozumiała swą postać, jej uczucia i motywacje. Porozumiewaliśmy się bez słów. Thomas Jane zaś woli rozpracować każdy element, z którego składa się jego bohater. Spędziliśmy wiele czasu na wspólnych rozważaniach, co doprowadziło nas w naprawdę interesujące rejony. Anne i Jason dużo wnieśli do całej historii, nie tylko swoich ról”.

Artykuł przygotowany przez P.P.